Τραυλισμός: Συμπτώματα και Θεραπεία
Ορισμός
Ο τραυλισμός χαρακτηρίζεται από διακοπές της ροής της ομιλίας με υψηλή συχνότητα και διάρκεια. Εμφανίζονται δυσρυθμίες όπως επαναλήψεις ήχων, συλλαβών ή λέξεων, επιμηκύνσεις ήχων, παύσεις φώνησης ή εκπνεόμενου αέρα.
Δευτερογενείς συμπεριφορές
Πολλές φορές εμφανίζονται και δευτερογενείς συμπεριφορές (συμπεριφορές διαφυγής και αποφυγής) ως αντίδραση στις βασικές συμπεριφορές (επαναλήψεις, επιμηκύνσεις, παύσεις) με σκοπό τον τερματισμό των επεισοδίων τραυλισμού. Συμπεριφορές διαφυγής μπορεί να είναι το άνοιγμα και κλείσιμο ματιών, το κούνημα του κεφαλιού, η προσθήκη ήχων όπως «μμμμ». Συμπεριφορές αποφυγής μπορεί να είναι οι αναβολές, οι αντικαταστάσεις λέξεων, οι τεχνικές συγχρονισμού όπως το κούνημα των χεριών καθώς εκφέρεται μια λέξη.
Έναρξη
Η έναρξη του τραυλισμού τοποθετείται μεταξύ 18 μηνών και εφηβείας με συχνότερη εμφάνιση μεταξύ 2-5 ετών και ιδιαίτερη κορύφωση στα 3 έτη. Η κατάσταση συνήθως γίνεται πιο σοβαρή με την πάροδο του χρόνου εκτός και αν αποκατασταθεί.
Συναισθήματα και στάσεις
Σημαντικό μέρος του τραυλισμού αποτελούν τα συναισθήματα και οι στάσεις που αφορούν το άτομο που τραυλίζει και τις αντιδράσεις του ακροατή. Το άτομο που τραυλίζει συνήθως νιώθει φόβο, ντροπή, αμηχανία. Οι στάσεις παγιώνονται σταδιακά μέσω της εμπειρίας του ατόμου σχετικά με τα επεισόδια τραυλισμού του, για παράδειγμα μπορεί να πιστεύει πως οι άλλοι τον θεωρούν ανόητο, λόγω του τραυλισμού του.
Άλλες διαταραχές ροής
Υπάρχουν και άλλες διαταραχές ροής πλειν του εξελικτικού τραυλισμού που προαναφέρθηκε. Αυτές είναι: ο νευρογενής τραυλισμός που προκύπτει από αίτια όπως εγκεφαλικό επεισόδιο, κρανιοεγκεφαλική κάκωση, όγκος κ.ά., ο ψυχογενής τραυλισμός με αίτιο το άγχος, τραυματικά γεγονότα, συναισθηματικές συγκρούσεις και το σύνδρομο διακοπτόμενης ταχυλαλίας (γρήγορη ροή ομιλίας, παραποίηση άρθρωσης και έλλειψη κατανόησης των λεγόμενων του ατόμου από τους άλλους) με νευρολογικό υπόβαθρο.
Θεραπεύεται ο τραυλισμός;
Κάποιες φορές τα μικρά παιδιά ανακάμπτουν δίχως λογοθεραπευτική παρέμβαση. Σε άλλες περιπτώσεις η παρέμβαση από ειδικό είναι αναγκαία για την αποφυγή χρόνιου προβλήματος, καθώς όταν εδραιωθεί ο τραυλισμός, τότε αναπτύσσονται και οι αυτοματοποιημένες αντιδράσεις. Μια καλή θεραπευτική παρέμβαση σε παιδιά προσχολικής ή πρώτης σχολικής ηλικίας με ήπιο ή μέτριο τραυλισμό μπορεί να αφήσει ελάχιστα ίχνη της διαταραχής. Τα άτομα με σοβαρό τραυλισμό ή τα άτομα που δεν συμμετείχαν σε θεραπεία πριν την εφηβεία πιθανότατα να έχουν μερική αποκατάσταση.
Βιβλιογραφία αναφοράς
Guitar, B. (2013). Stuttering: An integrated approach to its nature and treatment. Lippincott Williams & Wilkins.